ناتوانی، آفت. و شکیبایی، شجاعت. و زهد ثروت است وپرهیزگاری، سپر نگه دارنده است و چه همنشین خوبی است، راضی بودن و خرسندی.

آن که جان را با طمع ورزی بپوشاند خود را پست کرده، و آن که راز سختی های خود را آشکار سازد خود را خوار کرده، و آنکه زبان را بر خود حاکم کند خود را بی ارزش کرده است.

بخل ننگ، وترس نقصان است. و تهی دستی، مرد زیرک را در برهان کند می سازد، و انسان تهی دست در شهر خویش نیز بیگانه است.

در فتنه ها چونان شتر دو ساله باش، نه پشتی دارد که سواری دهدو نه پستانی تا او را بدوشند